گفته ای روی دو پلک تو کمان رسم شود

ترس هم در نظر راهزنان رسم شود

یا که در وسعت هر نقشه به هر مقیاسی

دور تا دور محل خط و نشان رسم شود

توی آبادی ما جز تو کسی لایق نیست

صورتش خاصتر از دختر خان رسم شود

قالی عشق مرا با هیجان می بافند

نقش اگر با قلم فرشچیان رسم شود

روی هر قسمت معماری دنیا باید

حالت رقص تو مست هیجان رسم شود

کوه ها نیز براینند که در دامنه ها

عشق تاریخی شان با فوران رسم شود

رسم این بوده که ده قرن نگاهت در شعر

 باتوسل به معانی و بیان رسم شود ↓

ناز چشمان تو و وصف نوازش هایم

روی هر صفحه به آواز بنان رسم شود

روی جلد غزلیات پس از این حیف است

شیوه ی رفتن تو با چمدان رسم شود

با چنین وضع خراب دل من ،شک دارم

روی مانیتور دکتر ضربان رسم شود

پیر کردی تو مرا ... حیف شدم ... عکس مرا

بر مزارم بسپارید جوان رسم شود

محمد حسن زاده –

چشمان تو چشمان آهوهای وحشیست

پنهان شده در بیشه ی موهای وحشیست

حتما نمیدانی که اخمت هم چه زیباست

در چشم آنکه مسخ ابروهای وحشیست

طعم نوازش را نمی فهمند وقتی

انگشت هایم لای گیسوهای وحشیست

طعمی که از آن بوسه ی گس سهم من شد

سوغاتی شیرین کندوهای وحشیست

حالا دودستت موج می گیرند بر اوج

ساعد نه ، بلکه گردن قوهای وحشیست

من رقص شمشیرم چه زیبا می نماید

وقتی که همرقص النگوهای وحشیست

تا تو یکی از عابران این محلی

این سینه رستنگاه چاقوهای وحشیست

بی شک بهشتی تازه را پوشانده از من

آن ساتنی که باغ آلوهای وحشیست

بیچاره نقاشى که موضوعش تو باشی

عمری گرفتار قلم موهای وحشیست

فریاد می زنی و صدا فالش می شود

موسیقی لطیف دعا فالش می شود

شیطان که در تو رخنه کند سحر می شوی

در آن زمان صدای خدا فالش می شود

احساس عاشقانه ی من بعد دیدن

ابرو و چشم و زلف رها فالش می شود

بعدش سر دوراهی تردید می رسم

یکهو چراغ راهنما فالش می شود

طرح نوار مغزی من رد پای توست

تا بال می کشی به هوا فالش می شود

#

بعد از تو بغض ناصر و لِل لَل لَ لِل لَ لِ...

تا می رسد به (ناصریا) فالش می شود

بیت آخر به یاد آهنگ ناصریا ی مرحوم ناصر عبداللهی .

روحش شاد