چشمان تو چشمان آهوهای وحشیست

پنهان شده در بیشه ی موهای وحشیست

حتما نمیدانی که اخمت هم چه زیباست

در چشم آنکه مسخ ابروهای وحشیست

طعم نوازش را نمی فهمند وقتی

انگشت هایم لای گیسوهای وحشیست

طعمی که از آن بوسه ی گس سهم من شد

سوغاتی شیرین کندوهای وحشیست

حالا دودستت موج می گیرند بر اوج

ساعد نه ، بلکه گردن قوهای وحشیست

من رقص شمشیرم چه زیبا می نماید

وقتی که همرقص النگوهای وحشیست

تا تو یکی از عابران این محلی

این سینه رستنگاه چاقوهای وحشیست

بی شک بهشتی تازه را پوشانده از من

آن ساتنی که باغ آلوهای وحشیست

بیچاره نقاشى که موضوعش تو باشی

عمری گرفتار قلم موهای وحشیست